close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
1+

Een boomhut als Ark van Noach

Er zitten zoveel boeken bij de post, dat er bij de selectie wel eens wat misgaat. Dan komt er een boek op de stapel ‘oninteressant’ en daar blijk ik me dan later in vergist te hebben. Dat overkwam me bij De Kleine Odessa van Peter van Olmen en ook bij De boomhut van Marije en Ronald Tolman. Een prentenboek dat ik wel even doorbladerde maar dat me niet erg bijzonder leek. Toen collega Bas Maliepaard het boek in Trouw zeer lovend besprak, rook ik al onraad. Helemaal toen het boek ook nog voor de Gouden Uil Jeugdliteratuurprijs werd genomineerd en de Bologna Ragazzi Award kreeg toegekend. Komende zondag 25 april wordt bekend of het boek de Gouden Uil in de wacht sleept waarvoor het trouwens concurrentie heeft van De Kleine Odessa. Ik ben dus bang dat ik nog even moet oefenen voor ik geschikt ben voor De Gouden Uil-jury.

De boomhut is een samenwerkingsproject van een vader die kunstenaar is en een dochter die illustreert. Ronald maakte voor dit boek de etsen, de basis van de boomhut, luchten en water. Marije vulde later de tekeningen in. In het radioprogramma Kunststof vertelden ze onlangs met veel enthousiasme over het proces. Via de mail bestookten ze elkaar met schetsen, zonder direct te weten waar het op uit zou lopen.

Het is De boomhut geworden, een boek waarin een bruine beer en een ijsbeer gebroederlijk in een boomhut komen wonen. Op de grote dubbele pagina’s gebeurt telkens iets verrassend. Een grote stoet flamingo’s komt langs. Een neushoorn loopt pardoes tegen de boom waardoor de hut enorm gaat trillen (2 over elkaar heen geschoven etsen, vertelde Ronald Tolman). Uiteindelijk vertrekken alle dieren weer en kijken de beren op het dak van hun hut samen naar de maan.

Het verhaal doet denken aan de Ark van Noach. De hut heeft iets van een veilig bastion dat standvastig in de grote wereld staat verankerd. De cover waarop de ijsbeer op de rug van een walvis naar de boomhut wordt vervoerd, draagt bij aan dat gevoel.

Marije Tolman vertelde in Kunststof dat er zoveel ruimte is open gelaten op de prenten om kinderen de ruimte te geven zelf het verhaal in te vullen. Ik zou niet zo goed weten waarom daar zoveel ruimte voor nodig is. Het is eerder het ontbreken van tekst dat uitnodigt tot het bedenken van eigen verhaallijnen. De grote pagina’s passen wel goed bij de sfeer van het boek waarin heel mooi en subtiel met kleuren is gewerkt. Je proeft aan alles dat er met veel zorg en liefde aan dit boek is gewerkt.

 

 

Titel Boek:

De boomhut

Auteur:

Marije Tolman

Ronald Tolman

Kaft:
Tags : Dieren en natuurPrentenboektekstloos