‘Hierbij verklaar ik een maand van mijn leven te vermaken aan Gunnar Umlaut’. Gunnar heeft een ongeneeslijke ziekte en zijn vriend en klasgenoot Antsy initieert een even orginele als onzinnige actie waarbij mensen maanden van hun leven aan de terminale jongen beloven. Zijn initiatief groeit als snel uit tot een hype, de hele school doet mee. Je hoort er niet bij als je niet op zijn minst één maand hebt gedoneerd. Gunnar blijkt zijn ziekte bij elkaar heeft verzonnen middels een internetdiagnose. Antsy weet die pijnlijke ontdekking verborgen te houden voor de buitenwereld. Dat is wel zo handig omdat de school op diverse manieren inspeelt op de actie, onder andere door een grote manifestatie. Die bijeenkomst loopt heel anders dan Antsy had verwacht en ineens staat hij weer met beide benen in de realiteit.
Het absurde initiatief wordt door de auteur consequent volgehouden zodat je soms vergeet dat het nergens over gaat. Maar het vrijblijvende en onzinnige karakter van die donateursactie gaat na een tijdje behoorlijk storen. Gelukkig zijn er nog genoeg andere verhaallijnen in het boek die iets interessanter zijn. De relatie tussen Antsy en zijn vader bijvoorbeeld die pas goed helder wordt na de hartaanval van de laatste. Daar krijgt het realisme de overhand en verstrekt het boek daarmee het broodnodige soortelijk gewicht.
In de laatste drie boeken in de Made in the USA-serie van uitgeverij Lemniscaat wordt op de meest merkwaardige manieren geflirt met de dood. In What happened to Cass McBride wordt een meisje levend begraven en in Suicide Notes beschrijft een jongen zijn verblijf in een psychiatrische inrichting na een zelfmoordpoging. Het drietal boeken valt op door de vlotte schrijfstijl, absurde wendingen en een hoge mate van originaliteit. Helaas zijn ze ook alledrie nogal onevenwichtig.
Antsy Does Time is daar geen uitzondering op. De reeks aan absurde wendingen lijkt schier oneindig waardoor het moeilijk is met de hoofdpersonen mee te leven, laat staan je met hen te identificeren. De nadenkertjes over leven en dood en vriendschap en familie vallen verdrinken helaas ook zo’n beetje. Maar ze staan er wel in.
De Amerikaanse cover is trouwens een stuk leuker en lichtvoetiger dan de nogal zwaar-op-de-hand ogende fotot op de Nederlandse uitgave. Zo’n tekening geeft meteen een heel andere sfeer aan het boek en doet meer recht aan de absurdistische inhoud.
Antsy Does Time
Neal Shusterman
Lydia Meeder