close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
15+

Een waarachtig beschreven psychose (GJP-nominatie 5)

Dagen van gras is een opvallend debuut. Vierde druk alweer, veel besproken en veel geprezen en het wordt verfilmd. Nu dan ook nog een nominatie voor de Grote Jongerenliteratuur Prijs en misschien wel dé kanshebber. Dit boek heeft veel van wat een adolescentenroman nodig heeft. Het is goed geschreven en het gaat over thema’s die er toe doen.

Dagen van een gras is een coming-of-age roman over de18-jarige Ben die in een kliniek terecht komt en terugkijkt op zijn jeugd. Hij groeit op bij een labiele moeder en een Engelse vader, een demente oma en een opa met wie Ben het heel goed kan vinden. Er is ook nog Tom, een jongen die met het gezin op het landgoed van zijn grootouders komt wonen en die zijn beste vriend wordt. Ze brengen veel tijd door in de boomhut (daar is ie weer, wordt het niet eens naar een studie over de rol van de boomhut in de jeugdliteratuur?), luisteren naar muziek, bespelen instrumenten en blowen zich een slag in de rondte.

Dan gaan er mensen dood of ze verdwijnen uit leven van Ben en komt hij in een pscyhose terecht. Huff beschrijft die psychose ongelooflijk waarachtig en indringend. Zo zou het wel zo’n beetje kunnen zijn. Los van de realiteit, een soort geniale gekte en wanhoop en vreemd gedrag. ‘Man, ik moest mezelf wel snijden want ik moest de woorden in mijn hoofd ergens tegenaan gooien.’ Psychiatrie en klinieken zijn geen vreemde eend in de bijt van de adolescentenliteratuur maar Huff weet er echt raad mee.

Muziek, dood en vriendschap zijn de grote thema’s in Dagen van Gras. Veel drugs en rock’n roll en wat minder sex. Het prettige is dat dit het soort rock’n roll is zonder dat het meteen zelfkant wordt. Huff zit zo in de hoofdpersoon dat je als lezer niet anders kan dan je aan hem over te geven en hem te geloven. Vaak wordt het zo groots en meeslepend en daarmee vooral buitenkant. Hier niet: Dagen van gras is zo intens en direct dat het onder je huid gaat zitten, om dat cliché maar weer eens te gebruiken. Niet pretentieus maar wel literair, dat is een kunst.

Puntjes van kritiek zijn er ook. De metafoor van het schaken wordt wel erg ver doorgevoerd en het einde is wat minder sterk. De rol van Ana blijft bijvoorbeeld onduidelijk, terwijl Ben in de proloog vertelt dat zij een doorslaggevende rol speelt in zijn herstel. Daar staat tegenover dat de structuur heel goed werkt. Heden en verlopen lopen logisch daar elkaar, wat het verhaal sterker maakt. Huff weet ook humor en relativering goed te doseren. Geen flauwte en overdrijving die het werk van bijvoorbeeld Giphart soms zo naar beneden halen. Dagen van gras is gewoon een heel knap boek en een prijs zou niet meer dan terecht zijn.

 

Titel Boek:

Dagen van gras

Auteur:

Philip Huff

Kaft:
Tags : doodjeugdboekLiefde en vriendschapmuziekpsychiatrieYoung Adult