Er zijn nogal wat vrouwen in het leven van Ti (Bastiaan). Zijn moeder, een beroemd fotomodel, heeft het gezin in de steek gelaten en hij wordt geteisterd door nachtmerries en waanbeelden van het auto-ongeluk van een Aida, met wie hij verkering had. Hij heeft heel knappe stiefzussen en valt als een blok voor een roodharig meisje. Ti wil doorbreken met zijn bandje maar heeft geen geschikte gitaar en slaagt er maar niet in om een liedje te schrijven. En de band is niet compleet zonder drummer maar daar helpt een van zijn knappe stiefzussen een handje bij. Uiteindelijk heeft hij succes met zijn band maar is dat het nou?
De band en de meiden lijkt te gaan over wat echt is en wat niet. Gaat het om de binnen- of de buitenkant? Zijn moeder streefde altijd naar perfectie en Ti was nooit goed genoeg. Hetzelfde geldt voor zijn verongelukte vriendinnetje die hoge eisen aan hem stelde. Nogal geforceerd is er een lijntje over soaps in het boek gefrommeld om het thema van werkelijkheid en schijn te onderstrepen. Voor school moet Ti een werkstuk schrijven over soaps en dat brengt hem bij de vraag wanneer je een rol speelt. Conclusie: iedereen acteert. ‘ We zitten allemaal in een fokking levensechte wereldwijde soap’.
Het klinkt allemaal nogal ongestructureerd en dat is het ook. Van Ede heeft tal van ideetjes in een verhaal gepropt zonder er een eenheid van te smeden. Het boek is opgebouwd als een liedje, met een intro, een refrein, een solo en een brug. Aardig idee maar als het niet zo nadrukkelijk was vermeld, was het niet opgevallen. De band en de meiden is een rommelig boek zonder focus waarin grote thema’s slechts worden aangestipt.
De band en de meiden
Bies van Ede
