Het eiland aan de rand van de nacht van Lucy Strange, vertaling Aleid van Eekelen Benders, Gottmer, 10+
Het moet even op gang komen, maar dan ontvouwt zich weer een klassiek Lucy Strange-verhaal waar de liefhebbers van zullen smullen. Het vijfde boek alweer na het verbluffende debuut Het geheim van het Nachtegaalbos. Opnieuw is er die gothic sfeer, in een echte en realistische wereld, maar wel altijd met een zweempje duisternis en aanleunend tegen een vermoeden van magie, zonder dat het echt fantasy wordt.
In Het eiland aan de rand van de nacht wordt Faye wordt voor haar eigen bestwil naar een kostschool op een eiland gestuurd. Al vrij snel wordt duidelijk dat het een gevaarlijke plek is waar kinderen naar toe worden gestuurd door volwassenen die van ze af willen. Faye krijgt te horen dat ze iets slechts heeft gedaan, maar kan zich slechts flarden van een incident herinneren. Het heeft iets te maken met haar tante Christina, met wie ze met haar vader samenwoont. Hij is een eigenzinnige onderzoeker die in aanvaring is gekomen met collega-wetenschappers na een rapport waarin hij bomen bijzondere krachten toedicht.
De twijfel en het schuldgevoel van Faye zetten zich langzaam om in vastberadenheid en activisme, nadat ze er samen met andere kinderen achterkomt wat er aan de hand is op hun school. Er ontvouwt zich een rauw en heftig avontuur waarin meerdere geheimen worden ontrafeld en de hoofdrolspelers zich als onbedoelde helden manifesteren. Het eiland aan de rand van de nacht is zeker geen hoogtepunt in het oeuvre van Strange. Daarvoor is het te schematisch en vooral het stiekem afluisteren is een kunstgreep die te vaak wordt gebruikt. De plot is dan weer sterk en verrassend. De kracht bij Lucy Strange zit hem opnieuw in de rol die ze de ruige natuur en het landschap laat spelen. Maar bovenal in de onheilspellende sfeer.
