Leopold
Annelies Jorna
‘Er bestaat een wankel evenwicht tussen de mensen die bij de bossen van Vermont woonden en de wilde dieren die in het bos leefden’Sam beschouwt zowel mensen al dieren zonder uitzondering als boswezens. Ze leven letterlijk met en door elkaar en ook hun geesteswereld is in zekere mate met elkaar vervlochten De gelauwerde Amerikaanse auteurs Kathi Appelt en Alison McGhee schreven samen het kinderboek Misschien een vos over twee zussen van elf en twaalf die met hun vader in een huis in het bos wonen. Moeder is enkele jaren geleden plotseling overleden en het gezin probeert zo goed en kwaad als dat gaat met het verdriet te leven. Juul is de bedachtzame en Sylvie de impulsieve die wat meer lak heeft aan de ‘nieten’, de lijst met verboden die door hun vader is opgesteld. Ze mogen niet in een bepaald gedeelte van het bos komen en als Sylvie dat toch doet, wordt ze niet meer terug gevonden.
Het verhaal over haar verdwijning/dood loopt parallel aan een teruggekeerde Afghaan-veteraan, de oudere broer van de beste vriend (Sam) van de zussen, die op zijn beurt zijn hartsvriend is verloren tijdens de missie. De rouw van deze Eik om zijn kameraad en die van Juul om haar zusje (de periode ‘Na Sylvie’) vormen de hoofdmoot van het verhaal. Samen met de mijmeringen van een welpenvosje dat wordt geboren en dingen voelt en ziet die met de overledenen te maken hebben. Vossen staan in Vermont voor het goede, iedereen weet dat ze geluk brengen. In de dramatische ontknoping blijkt dat de spijker op de kop te zijn.
Misschien een vos is een klein en mysterieus, maar ook zeer toegankelijk en goed geschreven verhaal, over vragen rond de dood. Wat gebeurt er daarna met ons? Gaan we naar een andere wereld, of veranderen we in een ster of de wind of misschien wel in een vos? Rouw is er in veel vormen en varianten maar er zijn ook gemene delers en het wekt ondelring begrip. Vooral Juul is een sterk personage met wie de lezer kan meevoelen, net als met Sam. Dat geldt minder voor de oorlogsveteraan en je moet tegen zo’n vos kunnen die van alles denkt en voelt in een aantal hoofdstukken die die net zo gemakkelijk op de lachspieren kunnen werken.
In het bijna mystieke verhaal staat de verbinding tussen mens en dier centraal staan. Dieren zijn er om ander wezens te helpen en bescherming te bieden. Dat gaat over de grens van het leven heen en dat is een boodschap waar je maar mee uit de voeten moet kunnen.
