Querido
De pony vraagt op een ochtend aan Mie of ze ponydingen zullen gaan doen. Ze ruiken aan het gras, eten een paardenbloem en hinniken en likken aan elkaars neus. Meer gebeurt er niet in het verhaal en dat geldt voor alle verhaaltjes. Meer dan wat er staat, gebeurt er niet. Heel soms iets opmerkelijks, maar dan blijft het ook daarbij. Bij een zoektocht naar een lammetje komt er opeens een kleine mannetje met een rode puntmuts uit het bos dat ‘goedenavond’ zegt en een pijpje opsteekt. Ook dan is het verhaaltje klaar.
Misschien moet je een beetje van de eigenzinnige stijl van Harriët van Reek houden. Jury’s hebben er doorgaans meer affiniteit mee dan het grote publiek. Ze won zowel een Gouden Griffel (De avonturen van Lena Lena, 1986) als een Gouden Penseel (Lettersoep, 2018). Zowel haar teksten als illustraties lijken vaak simpel maar zijn vernuftig.
Het dierenboekje Mie bestaat uit losse verhalen over een meisje dat veel tijd met de dieren doorbrengt. Vooral door een beetje met ze rond te hangen. Er wordt veel gelegen in dit boekje. Als Mie met de poes in het bos onder een boom ligt en mevrouw Stip vraagt wat ze aan het doen zijn, zegt Mie: ‘We liggen’. Dat is hogere schoollogica waar geen lezer om heen kan. Mevrouw Stip gaat er ook maar bij liggen, ze heeft brokjes kaas en een zakje drop bij zich. Het verhaal eindigt met: ‘Wat lagen ze daar lekker te smikkelen en te luisteren naar de wind in de bomen’.
Zonder het te benoemen gaat het over onthaasting, over de tijd die gewoon voorbij gaat en misschien wel over die verschrikkelijke term ‘mindfulness’. Niks doen kan heel behaaglijk en comfortabel zijn. Het simpele lijnenspel van Van Reek past perfect bij de teksten. Geen poespas en geen gedoe en slechts de hoognodige kleuren. Het is allemaal van een verpletterende eenvoud en wat is dat soms fijn.
De verhaaltjes lezen zich uitstekend voor, zeker omdat er van die zinnetjes in staan waar volwassenen om moeten grinniken en kinderen om zullen schateren. ‘Het hondje liet hele kleine drolletjes uit zijn reetje vallen’.
