15+

Het derde deel in de serie van Tahereh Mafi met de opvallende ogen-covers. Fascinerende illustraties van wimpers die zijn uitgegroeid tot bevroren struiken en bosranden. Dit een na laatste deel (dat trouwens leest als het slot van de serie) moest uitwijzen of deze reeks echt veel vlees op de botten

Tijdens het bespreken van de nominaties voor de Diorapthe Jongerenliteratuurprijs werd ik geattendeerd op onder andere M. van Shira Keller. Net als veel van de genomineerden is dit boek niet in de markt gezet als een jongerenboek maar zeker geschikt voor die doelgroep. Een boek dat niet misstaat op de

Moordgriet is een dunne trhillerachtige novelle die tot op bijna het einde leest als enigszins vervreemdende chicklit. Hoofdpersoon Belle is een femme fatale die avontuurtjes met jongens aan elkaar rijgt en zich in ongewisse avonturen met drugs stort. Ze probeert afstand te nemen van haar stalkende ex en raakt verkikkerd

Het zijn geen lachebekjes hoor, die juryleden van de Dioraphte Jongerenliteratuurprijs van dit jaar. Drie van de vijf genomineerde boeken zijn zwaar tot loodzwaar. Dorst van Esther Gerritsen hakt er al aardig in, PAAZ over de psychiatrie spreekt voor zich en Strak blauw van Renée van Marissing spant de kroon.

Myrthe van der Meer heeft van haar vijf maanden durende verblijf op de PAAZ literatuur gemaakt onder de noemer 'psychiatrische roman'. Een alom goed ontvangen boek dat door Wim Brands van de VPRO zelfs 'Voskuil-achtig' werd genoemd. Zo'n uitspraak staat tegenwoordig meteen op de cover, in dit geval op een

Het draait om in Lies en Boris in dit boek. Ze wonen naast elkaar in een dorp en zijn beide bastaard. Lies heeft een vreselijke huidziekte waardoor ze geen aanraking kan verdragen en voortdurend gewassen en verbonden moeten worden. Boris is een rauwdouwer, overal waar hij komt, gaat er iets

In Niemand in de stad beschrijft Philip Huff het eerste studiejaar van een student die luistert naar de naam Philip Hofman. De vergelijking met de auteursnaam is onmiskenbaar en het zou zomaar een autobiografisch getinte roman kunnen zijn. Een constatering die niet echt van belang is overigens. De roman begint

Ik heb tot nu toe nog geen negatieve recensie van Dorst kunnen ontwaren. Het boek staat op de shortlist voor de Libris Literatuurprijs en de Dioraphte Jongerenliteratuurprijs en lijkt de definitieve doorbraak van Esther Gerritsen. Ze wordt een steeds belangrijker stem in de Nederlandse literatuur maar ik ben geen liefhebber

Lieg voor mij begint midden in het verhaal. De zeventienjarige Skylar wordt ondervraagd door de politie over een heftig geweldsincident waarbij haar vriendje Jimmy is betrokken. Ze neemt hem in bescherming maar het is duidelijk dat er van alles niet klopt aan het verhaal. Uiteindelijk gaat het om de vraag

De insteek van dit verhaal is zo absurd en heftig dat het bij voorbaat een mislukte missie lijkt om er een geloofwaardige roman van te maken. Jasper (die Jazz wordt genoemd) is de zoon van een seriemoordenaar, die een schier oneindig en lugubere reeks aan misdaden op zijn naam heeft