15+

De voeten van Cobi vertonen door middel van pigmentvlekken routes die ze wel moet aangaan vanwege de helse pijnen die ze ervaart. Ze komt uit het geslacht Aditi, een familie van cartografen waar het tegen de traditie is dat een vrouw het vak in zou kunnen gaan. Cobi trekt zich

De ondertitel van Mijn zwarte hart is ´Niets zo angstaanjagend als de controle te verliezen´. Zo'n absolute stelling is discutabel maar Dorn toont in dit boek behoorlijke overtuigend aan hoe griezelig het is als de grens tussen waan en werkelijkheid vervaagt. Doro en haar moeder proberen een nieuwe start te

Met Dit is geen dagboek zette Erna Sassen zichzelf op de kaart. Het is een indringende jeugdroman over de zelfmoord van een moeder en depressiviteit, die nog altijd veel wordt gelezen, ook voor de leeslijsten op school. Dik drie jaar later ligt er een volgende young adult roman van Sassen:

Vrij verrassend won Wytske Versteeg in januari de BNG Bank Literatuurprijs voor haar tweede boek Boy. Een prijs voor schrijvers niet ouder dan veertig die nog geen grote literaire prijs hebben gewonnen maar wel meerdere boeken hebben geschreven. Een soort aanmoedigingsprijs dus die eerder werd gewonnen door o.a. Christiaan Weijts,

Komend weekend is het 11 jaar geleden dat het 13-jarige voetbaltalent Socrates door een kogel om het leven kwam, nadat er bij een sneeuwbalgevecht een auto was geraakt. 'Een gepimpte rode Honda met glinsterende velgen'.  Het drama wordt als volgt beschreven in Wanneer de mieren schreeuwen: 'Drie schelle knallen. Dat

Het blijft een gevoelig onderwerp, de slavernij. Dat bleek maar weer tijdens de weinig genuanceerde Pieten-discussie die het land zo plotseling verdeelde. Dit boek beschrijft redelijk waarheidsgetrouw hoe er met slaven werd omgegaan en komt op een goed moment. Realiseer je dan dat het pas 150 jaar geleden dat aan

Tess heeft besloten niet meer te praten nadat haar vader is overleden. Nog duizend woorden en dan houdt ze er mee op . Waarmee precies wordt niet helemaal duidelijk, misschien weet ze het zelf ook wel niet. Wil ze niet meer verder leven? Tess heeft in ieder geval besloten geen

Hasta la vista kent een lange opmaat naar de thrillerachtige ontknoping. In de eerste helft wordt het verhaal verteld van twee vriendinnen waarvan de één tijdens een vakantie op Menorca een jongen ontmoet met wie het klikt. Mila (16) vertrouwt het niet maar Claire is doof voor haar bezorgdheid en

Iedereen bleef brood eten, hoeveel gewonden en doden er ook vielen, en hoeveel ledematen er ook werden afgerukt en gezichten verminkt. Brood werd er gegeten. De titel is een magistrale samenvatting van de kern van deze lijvige roman.  Iedereen bleef brood eten: een repeterend en bezwerend zinnetje dat aangeeft dat

Op Kevin Brooks kun je bouwen. Hij levert vrijwel ieder jaar een nieuwe roman af en bedient op die manier een trouwe schare fans van jongeren en volwassenen. Hij bouwt daarmee gestaag aan een gevarieerd oeuvre dat gekenmerkt wordt door rauw realisme, en waarin muziek niet zelden een voorname rol