De Fontein
Mirjam Hoekstra
Op de eerste pagina’s worden een kinderhand en een volwassenhand getoond met als begeleidende tekst: ‘Wat zullen we bouwen, jij en ik?’. De Australisch-Ierse prentenboekenmaker Oliver Jeffers, die tegenwoordig in New York woont en werkt, maakte dit boek voor zijn dochter van twee jaar. Ze is nog klein en vader en dochter gaan samen een toekomst tegemoet waarover ze alleen nog maar kunnen fantaseren. ‘We bouwen een tunnel naar ergens en we bouwen een weg naar de maan.’
Er wordt zomaar ergens een deur neergezet maar ook een een vesting getimmerd ‘om de vijanden buiten te houden, met hoge muren tegen geschreeuw’. Vader en dochter verkennen hoe de wereld er voor hen uit kan gaan zien. Deze filosofische manier om een sociaal maatschappelijke thema te duiden is behoorlijk abstract. Het wil maar geen verhaal worden en blijft steken in een abstracte bespiegeling over wat belangrijk is in het leven. Dat is helemaal niet onaardig gedaan. Het wordt niet loodzwaar door de ontregelende personages (een groene heks en paarse ridder) en grappige details. En vooral de naïeve stijl. Jeffers tekent een beetje schots en beetje scheef en dat heeft in een boek over bouwen een grappig effect. De ramen in het huis zijn niet bepaald waterpas.
Oliver Jeffers is vooral bekend van de door hem geïllustreerde bestsellers over de krijtjes, maar dit is ondertussen alweer zijn negentiende zelfstandige prentenboek. Hij is misschien wel op zijn best met de licht-surrealistische illustraties in jeugdboeken, voor o.a. David Almond en John Boyne.
De bedoeling van Samen gaan bouwen – plannen voor onze toekomst wordt de lezer nadrukkelijk in het gezicht geduwd. Er is een plek om te schuilen voor als de moed verloren is en er worden roerige tijden aangekondigd. Waarom wordt de boodschap niet verpakt in een verhaal waaraan kleuters waarschijnlijk meer plezier beleven? Met al die waarschuwingen en serieuze metaforen over het leven krijgen ze later nog genoeg te maken.
