Imme Dros
Nooshin Saskahoo
Het meisje en haar zeven paarden komt voort uit een project waarbij Iraanse kinderen in moeilijke omstandigheden in contact worden gebracht met bijzondere boeken. Schrijver/illustrator Marit Törnqvist was hier nauw bij betrokken en begeleidde verschillende Iraanse illustratoren bij het maken van prentenboeken. Twee jaar coaching leidde tot dit boek van Nooshin Safakhoo (38) die in Teheran schilderles geeft op een basisschool. De teksten zijn van Hadi Mohammadi die al een negental kinderboeken op zijn naam heeft staan.
Een goedbedoeld project leidt niet altijd tot iets moois maar die wetmatigheid geldt hier niet. Wat een bijzonder boek en fijnzinig uitgevoerd prentenboek is dit. Over een meisje en haar verzinraam. Ze tuurt naar haar mobile aan het plafond met zwevende paardjes. Er staat een rolstoel in haar kamer. In de volgende prenten rijdt ze op één van de paarden.
Het ritmische verhaal (mooi vertaald door Imme Dros) vertelt over dat ene paard dat anders is maar door de rest wordt geholpen. Ze geven hem een deel van hun kleur, hun plaats en verzinsels. Dan gebeurt er iets prachtigs en reist het bijzondere paard naar het meisje om een deel van zijn verworvenheden met haar te delen. Ze straalt van geluk. Op de laatste prent is er veel meer kleur in haar kamer en is de rolstoel verdwenen. Een mysterieus verhaal over dromen en fantasie maar ook over delen, gunnen en samenwerken. Verzin er zelf maar van alles bij. Wie is het meisje en wat is er met haar aan de hand?
Het meisje en haar zeven paarden heeft een vleugje van die typische Oosterse mystiek en is tegelijkertijd klassiek sprookjesachtig. Het subtiele kleurgebruik versterkt de sfeer in de krachtige prenten waarin de invloed van Marit Törnqvist een klein beetje zichtbaar is. Maar Safakhoo heeft genoeg in huis om zelf het verhal te vertellen. Subtiel en veelzeggend tovert ze een kleine ronde fantasie tevoorschijn. Ik ben erg gecharmeerd van de poëtische teksten waarvoor in grote lijnen hetzelfde geldt: sprookjesachtig, subtiel en een beetje mystiek. De herhaalde opsomming van de kenmerken van alle paarden zorgt voor een sterk ritme, en uiteraard vrij veel tekst. Maar die leest erg prettig (voor). Probeer maar hieronder.
Wat een eer en genoegen om met het werk van dit Iraanse duo kennis te mogen maken.
Zeven paarden waren wel en niet op zeven plaatsen.
Het eerste paard was
in een kloof.
Het tweede paard was
in een bos.
Het derde paard was
aan een strand.
Het vierde paard was
in een woestijn.
Het vijfde paard was
op een schip.
Het zesde paard was
op een berg.
Maar het zevende paard had geen plaats.
—
Elk paard maakte wat plaats voor het zevende paard.
Toen had het paard zonder plaats
elke plaats die er was
