close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
12+

Een heel leven tussen twee punten

Hans Hagen onbreekbaar Poëzie
Querido
Waardering: 8.5

In het eerste gedicht duidt Hans Hagen wat het leven mooi maakt. Alhoewel je alleen wordt geboren en alleen sterft kun je daartussen verbinding maken met jezelf en met anderen. In het volgende vers blijkt al hoe overweldigend dat contact kan zijn. Bij het kampvuur mag het bloesje van Regina open en wordt er ‘vlammend goud gekust’. Na dat hoogtepunt is er de afstand. Regina schrijft niet terug en dan is het winter en strooit hij haar naam met zout in sneeuw in de hoop dat ze dat ziet. Ondertussen vliegen de ganzen in v-formatie voorbij, de v van vergeet.

Veel gedichten in onbreekbaar van Hans Hagen gaan over de liefde van een jong volwassene. Waarbij veel ervaringen nieuw zijn, bijna alles nog open ligt en de gemoedstoestanden zo heftig kunnen zijn. Of het nou gaat om lust, verliefheid en euforie, of teleurstelling, verdriet en wanhoop: het is groot en meeslepend. Al is er ook in die levensfase soms al berusting en overgave: ‘Het is niet nodig om in paniek te raken/ als ik in een ravijn val / of van een brug/ omdat er geen verrassing meer wacht / en de dood me zeker vangt’. ‘ En er is hoop: ‘Ik riep regina / heel hard/ en toen schrok ik wakker / breekbaar in haar armen / ze ving me voor ik echt viel’. 

De liefde brengt al die gevoelens mee waarvan je je kunt afvragen of het het allemaal waard is. Hagen stelt gerust, het is het allemaal waard. Die geruststelling geeft de bundel voldoende lichtvoetigheid al gaat de dichter zware thema’s niet uit de weg. Zoals in het gedicht over zijn overleden broer: ‘Morgen haal ik hem in / morgen sterft hij voor de vierde keer’.  Het leven kan rauw op je dak vallen als je nog jong bent. Maar tegelijkertijd staat er nog niks vast en is het niet in beton gegoten. Dat komt het meest kernachtig tot uiting in het repeterende mantra: ‘ze zeggen’, waar meerdere gedichten en versregels mee beginnen. Dat klinkt aanvankelijk als herhaald wantrouwen maar dat is het niet: er spreekt juist vertrouwen uit. Ze zeggen het, maar je moet het zelf ervaren en ondervinden. Jij bent de baas over je leven. Hagen geeft mee dat er nog alle kans is om zelf invloed uit te oefenen en de bakens te verzetten.

Hans Hagen speelt op zijn vertrouwde manier (net als in Hoe angst klinkt en zijn andere bundels met jeugdpoëzie) met wat er niet staat. Transparante verzen over verliefdheid, dood en je eigen weg zoeken. Je mag dan alleen geboren worden en alleen sterven, er zit een heel leven tussen om verbinding te maken. Zeggen ze.

 

 

Tags : gedichtengevoelensLiefde en vriendschaptaal