Beetje angstig dat is alles van Alexander Kielland Krag, vertaling van Edward van de Vendel, Blauw Gras, 15+

Hoe omschrijf je paniek en angst? Mensen die ermee bekend zijn, zullen herkennen hoe moeilijk het is om de ervaring in woorden om te zetten. Het gevoel dat je gek wordt. Dat er dingen gebeuren die je niet begrijpt. De Noorse schrijver Alexander Kielland Krag gebruikt in Beetje angstig dat is alles vooral natuurmetaforen. ‘Een complete natuurramp onder mijn huid’, zegt de 17-jarige Casper anders. Het is de samenvatting van de donderbuien in zijn borst, de storm in zijn aderen, de regenbuien in zijn hoofd en de aardbeving die door zijn lijf trekt.
Er is niets om bang voor te zijn en toch is hij bang. Ook dat is een beschrijving die veel herkenbaarheid op zal roepen. En die het voor buitenstaanders vaak zo moeilijk invoelbaar maakt. Er is immers niks te zien aan de buitenkant.
Niet eerder verscheen er zo’n indringend en raak jeugdboek over wat angst met een jongere kan doen. In korte hoofdstukken, in flarden van gedachten en paniekerige zinnen vertelt Casper wat hem overkomt, vanaf de eerste paniekaanval op een feestje. Misselijkheid, enorme spanning in zijn lijf en een razende hartslag. Kielland Krag herhaalt in verschillende bewoordingen wat er gebeurt.
Er zit iets in zijn hoofd dat een spelletje met hem speelt.
Hij wordt bestuurd door een onbetrouwbaar hoofd.
Hij woont in een lichaam waar hij niet op kan rekenen.
De schaamte en het ongemak en de vragen wat er aan de hand is – hij heeft immers een prima leven – houden hem lang tegen erover te praten. Maar zijn vader reageert normaal en helpt Casper hulp te zoeken. De moeite die hij heeft om het zijn twee beste vrienden te vertellen, voelt niet overal geloofwaardig. Ook omdat een van zijn vrienden gevoelens voor hem lijkt te hebben. Ze zijn heel close en verbergen weinig voor elkaar; dan zou je hier toch wel over kunnen praten? Maar volgens Casper zelf zijn ze jongens die de dingen niet in woorden om kunnen zetten en praten ze zelden over iets belangrijks. En zeg nou zelf: hoe leg je aan je maten uit dat je het gevoel hebt gek te worden?
De crisis komt tot een climax als Casper totaal paniekeert als de vriendengroep naar een vakantiehuisje gaat, waar ze al zo vaak zijn geweest. Volgens zijn therapeut is de enige uitweg voor zijn paniek, er dwars doorheen te gaan. Het boek gaat nergens anders over dan over angst en paniek en dat is krachtig. Het wordt niet verpakt of verstopt in een verhaal. Logisch, want als dit aan de hand is, is niks anders meer echt belangrijk. Ondanks dat er ook dagen zijn dat het veel beter lijkt te gaan.
Beetje jammer van de onbegrijpelijk lelijk geshopte coverfoto. Verder is Beetje angstig dat is alles zo’n boek dat je aan anderen kunt geven met de boodschap: dit is wat ik doormaak. En het kan niet anders dan dat binnenkomt.