Querido
Dennis Keesmaat
Jeugdromans met islamitische personages moeten met een lampje worden gezocht, zeker als het om jongens gaat. De 15-jarige Fawad uit Buiten het veld is zo’n jongen bij wie de religie op de achtergrond speelt. Hij gaat naar de moskee, prat af en toe met een imam en doet mee aan de ramadan. Verder is Fawad vooral bezig met school, meisjes en zijn basketbalcarrière. Hij wil de eerste Pakistaan in de Amerikaanse profcompetitie worden.
De Canadees-Pakistaanse schrijver H.N. Khan laat het boek afspelen in het soort wijk waar hij zelf opgroeide. Regent Park in Toronto is een multiculturele wijk die volgens Fawad niks onder doet voor de Verenigde Naties. Het kan niet anders dan dat je van diversiteit gaat houden als je er woont, tegelijkertijd praten de vrienden ook vaak over dat ‘stinkgat’ waar ze snel mogelijk wel willen. Zeker nadat de broer van één van de beste vrienden van Fawad (de Somalische Yousssef) voor zijn huis wordt doodgeschoten, is de wanhoop dichtbij. De vriendengroep probeert er voor elkaar te zijn maar dat gaat met vallen en opstaan. “Als we ons zelf blijven vermoorden verandert er niks”, zegt Youssef.
Buiten het veld is een coming of age roman over een jongen die groot probeert te dromen. Een van zijn voorbeelden houdt hem voor dat je moet blijven geloven dat je groter bent dan je omstandigheden. Nogal cliché maar in dit geval niet onwaar. Fawad heeft het te stellen met een dominante moeder, zijn vader is overleden, die het vaste voornemen heeft hem uit te huwelijken aan zijn nichtje. Khan geeft een boeiend inkijkje in de Pakistaanse en islamitische cultuur en de generatieverschillen. Fawad en zijn nichtje appen cynisch met elkaar over hun ouders en moeten beiden geheimzinnig doen over hun verkering. Sowieso een taboe volgens Fawad die stelt dat elke vorm van genegenheid in het openbaar wordt afgekeurd. Hij heeft zijn vader en moeder zelfs nooit op dezelfde bank zien zitten.
Een echt multicultureel boek waarin wel erg veel Pakistaanse en cultureel gebonden termen staan die Nederlandse jongeren weinig zullen zeggen, daar had de vertaler wel wat meer duiding mogen geven. Met natuurlijk dat magische basketbalmoment tot slot, dat je van mijlenver aan ziet komen maar waar je stiekem ook naar verlangt.
