15+

Een opvallend debuut. Robert Williams is een Engelse boekverkoper die meteen in de prijzen valt en wiens debuut in het buitenland wordt uitgegeven. In Engeland is Luke en Jon als jeugdroman uitgegeven, in ons land niet. Voor beide valt wat te zeggen, het is een boek dat goed door 14+-ers en volwassenen gelezen kan worden. Luke

Er is weinig fantasie voor nodig om te bedenken wat Roald Dahl van de recente Nederlandse discussie rond Bijbel en Onderwijs had gevonden. Hij had ze ongetwijfeld met de grond gelijk maakt op een manier zoals alleen hij dat had gekund. Meedogenloos en kwetsend want Dahl wist als geen ander

'Tiny Cooper is niet de gayste mens ter wereld, en ook niet de grootste, maar volgens mij zou het wel eens de grootste mens ter wereld kunnen zijn die echt ontzettend gay is en ook de gayste mens die echt ontzettend groot is.' Jammer dat hier al drie zinnen aan vooraf gingen

Net als dat je je nauwelijks voor kon stellen dat Harry Potter een keer zou eindigen, is het moeilijk voorstelbaar dat De Hongerspelen een finale beleeft. De eerste twee delen zijn overweldigend, er gebeurt zoveel en het is zo groots en meeslepend dat een geloofwaardige ontknoping een hele kunst moet

'Wie stuurt mij nou een schoenendoos vol cassettes? Niemand luistert nog naar zulke dingen. Heb ik eigenlijk wel iets om ze op af te spelen?'Clay 'leent' een walkman van een kennis om de cassettes te kunnen beluisteren die bij hem voor de deur liggen. Het is het gesproken testament van Hannah

Kan Anna Drijver dan ook al schrijven? Volgens het persbericht bij haar debuut Je blijft was het schrijven van een roman de grote droom van dit 'zeer bevlogen multitalent'. Tja, wat wil je als je die andere droom al hebt waargemaakt, het spelen in grote publieksfilms (Bride Flight, Komt een

De Italiaanse roman zit even in de lift. Het succes van de De eenzaamheid van de priemgetallen (binnenkort in de bioscoop) werd gevolgd door een ware hype rond de boeken van Niccoló Ammaniti. Christian Frascella wordt met zijn debuut Ik ben de sterkste terecht met Ammaniti vergeleken. Hij schrijft vanuit dezelfde soort prettige gekte

Wie geen moeder heeft, hoeft ook niet bang te zijn dat ze op zolder aan een balk hangt, als hij thuiskomt uit school', schrijft Boudewijn in zijn dagboek dat geen dagboek mag heten. De moeder van Bou heeft zich niet verhangen maar is voor een trein gesprongen. En Bou had

Dagen van gras is een opvallend debuut. Vierde druk alweer, veel besproken en veel geprezen en het wordt verfilmd. Nu dan ook nog een nominatie voor de Grote Jongerenliteratuur Prijs en misschien wel dé kanshebber. Dit boek heeft veel van wat een adolescentenroman nodig heeft. Het is goed geschreven en

'Een roman over een van de meest begeerlijke producten van deze tijd: roem', meldt de flaptekst. De kunstenaar in Trouw is de andere wang van Peter Bekkers beschouwt het streven naar roem als een missie die desnoods met geweld volbracht moet worden. Deze Conrad Pi is een luie kunstenaar die