taal

'Je denkt vast dat een boek zonder tekeningen helemaal niet leuk is om uit voorgelezen te worden'. Zo begint Het boek zonder tekeningen van B.J. Novak, dat in Amerika een hit is en ook in Nederland (getipt door De Wereld Draait Door) goed verkoopt. Het filmpje waarin de auteur (bekend

Krokodillen spreken tot de verbeelding en draven daarom regelmatig op in prentenboeken. Niet zo gek, het is een spannend dier, met die enorme bek en vele tanden dat angstaanjagend is maar tegelijkertijd ook een zeker vorm van aaibaarheid heeft. In dit boek is de krokodil afwisselend een eng beest dat

Hollen, springen, galopperen, overrompelen, vliegen, voortstormen, haasten, scheren, klieven, snelheid maken, stuiven, in volle vaart, scheuren, stampen, bonken, uit de voeten maken. Een niet volledige greep uit de synoniemen voor het woord rennen die Elvis Peeters in het gelijknamige prentenboek gebruikt. Het begint met het paard en om meteen nog

Monique en Hans Hagen bekeken honderden dichtbundels voor kinderen en volwassenen, op zoek naar poëzie die met taal te maken heeft. Dat resulteerde in een selectie van 167 gedichten in de bundel Ik zoek een woord. De breedte aan dichters is groot: van Annie M.G. Schmidt en Toon Hermans tot

Bijna wekelijks krijg ik mail van schrijvers en/of tekenaars die in eigen beheer of op een kleinschalige manier een boek hebben uitgegeven en graag gesignaleerd willen worden. Een dilemma: steeds meer schrijvers en tekenaars laten de reguliere uitgeverijen links liggen en gaan hun eigen gang. Vaak ambitieus en vergezeld van

Het titelgedicht begint met het alarmerende zinnetje: 'Ik moet altijd opletten'. Voor muggen, zwarte spinnen, enge mannen en vervelende ooms. De dreiging die daar vanuit gaat, geeft een onaangename kriebel. Groothuis relativeert dan weer: voor slangen hoef je niet bang te zijn want die zijn hier niet. Maar in het

Jaap Robben is één van de weinige kinderdichters die met regelmaat een bundel uitbrengt. Dat komt door de kwaliteit van zijn werk en het vertrouwen van zijn uitgever. Ik durf heel voorzichtig de stelling aan dat de kinderpoëzie in Nederland weer een klein beetje in de lift zit. Er verschijnen

De tekening onder het kopje 'samen' is het hoogtepunt van het prentenboek Gewoon Gek van echtpaar Ingrid & Dieter Schubert. Het is een prachtig bouwwerk van dieren die op elkaar zijn geklommen. De olifant dient als basis en een slang als verbinding, op het uiteinde kijkt  een krokodil naar een panda

Lotte is woordenmaker. Gewone woorden kosten tien euro en bijzondere maar liefst twintig maar dan krijg je wel iets als 'vooropdonderdagslagroomtaartschepnetjes'. Lotte is dit hele boek door in de weer met woorden. Ze zijn er als ze wakker wordt (zondag - niet naar school) , ze bouwt er torens van

Zonder Iman, Salih, Ismail en Pakize was dit boek er niet geweest. Ook niet zonder Kathleen Greta en Susan. Of Bayram, en Hanife, en Huyilya. Allemaal kinderen van de een school in de multiculturele wijk Rabot in Gent waar veel op straat gespeeld en geleefd wordt. De kinderen vertelden en maakten