close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
4+

Te wapen

Imme Dros Van twee ridders Prentenboek
Querido
Harrie Geelen
Waardering: 7.5

Het blijft mooi om te zien hoe productief sommige schrijvers en illustratoren op leeftijd nog steeds zijn. Thé Tjong Khing werd deze zomer 85 en levert boek na boek af, van Dolf Verroen (89) verschijnt dit najaar weer een boek en Imme Dros (81) en haar man Harrie Geelen (79) zijn druk met van alles en maakten de afgelopen jaren samen een paar keer een prentenboek. Leeftijd is niet heel relevant maar soms leggen we de nadruk op jong en aanstormend, dan mag oud en veelbelovend ook wel af en toe.

Het Dros/Geelen album van 2018 heet Van twee ridders en komt na Jaap won een prijs (2017) en Tijs en de eenhoorn (2016). Dit boek valt meteen op door het grote formaat en een band boven en onder iedere prent, alsof de tekeningen ingelijst zijn. Het verhaal is een variant op een boek-in-een-boek. De vader van de eeneiige tweeling Luuk en Lars vertelt dagelijks een verhaal over twee ridders, niet toevallig ook een tweeling. Luuk en Lars spelen dat ze ridders zijn vanuit hun hut in de kastanjeboom, waarin ze jagen op draken en monsters. Er is één belangrijke regel: als een ridder om hulp roept, moet de ander komen helpen. Onder de vierde prent staat de onheilspellende boodschap: ‘Ze dachten dat het altijd zo kon blijven’ en dan weet de lezer genoeg.

Als vader de nieuwe auto gaat uitproberen mag Luuk voor straf niet mee. Hij ziet zijn tweelingbroers Lars pas weer in het ziekenhuis, met slangen in zijn lichaam en rare apparaten om hem heen. Vader en moeder zijn bij het ongeluk ook zwaargewond geraakt maar lijken er wel weer bovenop te komen. Luuk moet Lars redden, zoals een echte ridder betaamt. Te wapen, zoals ze uit de verhalen van papa hebben geleerd en in de tuin naspelen.  Dat loopt uit op een ontroerend einde waarin het ridderverhaal goed van pas komt.. ‘De ridderroep ‘Te wapen!’ dringt door steen, door merg en been en door de diepste slaap’.  

Van twee ridders is een pageturner want het zal toch niet waar zijn dat Lars het niet gaat redden? Natuurlijk loopt het zoals in de meeste prentenboeken goed af, en dat is logisch maar ook voorspelbaar. De tekst is wat uitleggerig en  minder poëtisch dan we van Imme Dros gewend zijn. Het verhaal in het verhaal wordt niet helemaal consequent doorgevoerd, al is het riddermotief sterk.

De Geelen-prenten zijn rommelig en vlekkerig al vanouds. Je moet er van houden en dat gaat mij persoonlijk heel goed af. Soms zijn het plaatjes bij de tekst en dan weer gaat hij lekker los, op draken en kastelen. De verstilde prenten van een bange Luuk in het ziekenhuis zijn ontroerend.Geelen doet veel extra door te spelen met subtekeningen aan de zijlijn die het verhaal letterlijk een motief meegeven. Een gedurfde vorm die goed uitpakt.

Een typisch Dros/Geelen prentenboek over de kracht van verhalen. Dat ze nog maar lang mogen doorgaan.

over sterke broederliefde en

 

Tags : broerdromenFantasieKinderboekongelukoudersPrentenboekriddertweelingVoorleesboek