De dreiging groeit met de bladzijde en wordt niet verbeeld door de chagrijnige eend op standje ontploffen te zetten. Het is het wolkje dat boven haar kop hangt dat steeds grotere vormen aanneemt. Eend moppert dat het een lieve lust is. Haar vijver is opgedroogd en dus kan ze niet zwemmen. Een rondgang langs de dieren levert niks op. Ze bieden aan om met haar te spelen maar eend ziet overal bezwaren en moppert liever. Ondertussen groeit die wolk totdat hij ‘megantisch’ is. Natuurlijk ontstaat er een plensbui en verandert de grote wolk in een regenboog en zijn alle dieren blij.
Moppereend van Joyce Dunbar en Petr Horácek door bibliothecarissen gekozen tot Prentenboek van het Jaar en staat daarmee centraal tijdens de Nationale Voorleesdagen, die van 22 januari tot en met 1 februari worden gehouden. Geen onlogische keuze want Moppereend is een grote gemene deler en voldoet aan veel voorwaarden voor een boek waar op scholen en in bibliotheken op grote schaal uit wordt voorgelezen. Er zit genoeg tekst in, met veel herhaling en dialoogjes, de tekst verleidt tot stemmetjes en het is interactief te maken: er is een liedje en het is te koop met een grappig vingerpoppetje.
Moppereend is een conventioneel en klassiek voorleesboek en daar is op zich niks mis mee. Het spreekt een grote groep kleuters en voorlezers aan. Het blijft jammer dat de CPNB er niet voor kiest om standaard een Nederlands boek centraal te stellen zoals bij de meeste andere campagnes. Die zijn er genoeg, ook als het gaat om de genoemde voorwaarden.
De Prentenboek top 10 die wordt aangeboden bij deze campagne, valt deels op door dezelfde conventionaliteit maar ook door een aantal voorbeelden van diversiteit. Gekleurde hoofdpersonen in Spelen tot het donker wordt van Hans & Monique Hagen en Marit Törnqvist. Verliefdheid tussen twee mannen in De boer en de dierenarts van Pim Lammers en Milja Praagman. In De Grote Vijf van Bella Makatini en Judi Abbot ligt het perspectief bij een andere cultuur.
Andere aanraders uit de top 10 zijn Deze ridder zegt nee van Lucy Rowland en Kate Hindley en Een schildpad was zijn schildje kwijt van Marjet Huiberts en Carmen Saldaña.
Het blijft mager om voorleesboeken vooral te beoordelen op hun ‘bruikbaarheid’. De lat mag best wat hoger liggen waar het gaat om taal en stijl en diepgang. Er zijn genoeg makers die het experiment aangaan, zonder dat over de hoofden van kleuters hee gebeurt, die buiten de lijntjes kleuren en nieuwe dingen uitproberen.
Een paar van die voorbeelden die eerder op JaapLeest zijn besproken en de top 25 van beste boeken van vorig jaar haalden.
Overdag is hij een krokodil van Giovanni Zoboli en Mariachiara Di Giorgi,
Julian is een zeemeermin van Jessica Love
Björn: zes berenverhalen en Björn en de wijde wereld van Delphine Perre
Slaap Lekker van Mattias de Leeuw
Tijger van Jan Jutte