close
Dé recensiesite over jeugdliteratuur
12+

Een flat vol kleine en grote sjacheraars

Martijn Niemeijer Otis Jeugdboek
Leopold
Waardering: 5.5

Martijn Niemeijer debuteerde nog niet zo lang geleden met het eigenzinnige Wat niemand ziet , dat nieuwsgierig maakte naar volgend werk. Dat is er al snel, Otis is opnieuw een jeugdroman die zich afspeelt aan de rafelrand van de samenleving. De naamgever van het boek woont samen met zijn moeder in een armoedige flat. De moeder is volledig van het padje en terroriseert haar zoon. Als hij bij een flatgenoot wiet voor haar gaat halen, heeft hij plotseling de zorg over een klein meisje dat geen woord zegt. De oppasmoeder gaat even met een meneer mee. Zo’n soort flat dus.

Aanvankelijk lijkt het de kant van Niemeijers vorige boek op te gaan. Ouders met psychische problemen die falen in de opvoeding en een intelligent kind dat probeert voor zichzelf te zorgen en een positieve draai aan het leven geeft. Wat vervreemdend en rommelig en aanvankelijk onsamenhangend maar dat kwam in zijn debuut ook goed, dus waarom nu niet? Dat is een cruciale vraag want het ontspoort volledig.

Plotseling is de moeder van Otis op een heftige  manier uit het boek verdwenen. Niemeijer suggereert dat Otis haar om het leven had gebracht, de lezer zit naar adem te happen en het verhaal gaat verder. Pas tegen het eind wordt uitgelegd hoe de vork in de steel zit maar dan is het leed al geschied. Na deze idiote wending komt het niet meer goed en vliegt het aan alle kanten uit de bocht. Wat is hier aan de hand? Is dit een poging tot een thriller? Een surrealistische moderne zedenschets? Of toch een psychologische jeugdroman?

Het basisgegeven is niet oninteressant. Een jongen gaat op zoek naar de identiteit van zijn biologische vader, over wie zijn moeder nooit iets wilde prijs geven. Tegen de achtergrond van een flatgebouw waarin mensen van heel veel verschillende nationaliteiten wonen. Een gebouw met kleine sjacheraars, drugshandelaars en tienermoeders. Het doet lichtjes aan de boeken van Derk Visser denken. Maar bij Niemeijer ontbeert de samenhang. Hij voert zoveel karakters op, slaat talloze zijpaden  in en wandelt van subplotje naar subplotjes

Otis is helemaal niet zo slecht geschreven en in die zin maakt Niemeijer zijn belofte waar.  De ontroering en subtiliteit zit er ergens ook wel in verborgen; in de zoektocht van een jongen zonder vader die zelf de zorg over een hulpeloos meisje krijgt. Maar dat gaat ten onder in alle bombast Er is een grens aan wat de lezer kan en wil geloven. En die wordt in Otis met glans overschreden.

Snel vergeten dit boek. Op naar het volgende.

Tags : doodFamiliejeugdboekLiefde en vriendschapmoedermulticultioudersproblemenSchoolSpanning en avontuurstadYoung Adult