1+

Een beer die zichzelf piano leert spelen op het instrument dat hij vindt in het bos. Hij schopt het tot concerpianist maar kan niet echt genieten van het succes omdat hij zijn vrienden zo mist.Als hij terugkeert naar 'thuis', blijkt dat ze hem helemaal niet zijn vergeten en geeft hij

Sommige prentenboeken dwingen je om te blijven kijken. Omdat er zoveel gebeurt in de tekeningen dat je je ogen er niet vanaf kunt houden. Marije Tolman houdt op die manier de blik vast in de betoverende prenten in De bril van wolf, met tekst van Sylvia Vanden Heede. Het is

Je kon er op wachten: een prentenboek van de Vlaming Leo Timmers over een garage. In zijn meeste boeken komen voertuigen voor (vooral auto's zoals in Boem, De kar van de koning en Wij samen op stap), en in Garage Gust komt dat samen. Gust gaat op een mooie dag vrolijk

Slapen en dromen zijn zeer herkenbare thema's voor de allerkleinsten, die dat immers voor een heel groot deel van de dag doen. Henriette Boerendans hing haar nieuwe prentenboek vol met houtsnedes (recensie hieronder) op aan slaapplekken van dieren. En Marije Tolman maakte voor een nieuw prentenboek van Querido illustraties bij

Illustratrice Alice Hoogstad kreegt dit jaar verrassend een zilveren penseel voor haar Monsterboek en maakt een gerede kans op de gouden. Dat zou een fantastische bekroning zijn voor de illustratrice die in bijna 30 jaar tientallen kinderboeken illustreerde. Hoogstad is op haar best als ze letterlijk de ruimte krijgt. Kom uit die

Er is een vogeltje dat komt aan gevlogen bij dieren die onmin hebben of in de put zitten, en hoezee: dan gaat het weer goed met ze. Dit opvrolijkvogeltje put zichzelf uit en valt doodmoe in haar nest. Gelukkig zijn er anderen die haar dan weer opbeuren. Als je het

Vier dinosaurussen - niks bijzonders - heel gewoon - een vader en een moeder - een zoontje en een zoon. Die mededeling komt een keer of wat voorbij in dit boek, blijkbaar om de lezer bij de les te houden, die zouden eens gaan denken dat het ergens anders over

Mijn favoriet uit dit schattige kleine cadeauboekje is die van de miereneter die met een roos voor de deur van een mier staat. 'Ik mag niet opendoen, ga weg! Mijn moeder wil het niet.' / 'Maar ik hou van jou,' zucht Peter, de smoorverliefde miereneter. Het doet hem veel verdriet.

Huh, een nieuwe Max Velthuijs? Jawel, tien jaar na zijn overlijden ligt er de Nederlandse uitgave van Meneer Macaroni gaat picknicken, dat alleen eerder in Frankrijk verscheen. In 1987 in een vakantiereeks, zo leert ons dit verhaal in het NRC (niet gratis). Toen de Fransen om een herdruk vroegen, gingen

'k had toch direct al het gevoel, dat ik mij ben', zei hij, 'het voelde erg vertrouwd.' 'Dat gevoel had ik ook'. antwoordde hij. Een dialoog tussen hetzelfde personage, de beer die in de spiegel kijkt als hij in zijn eigen huis is aangekomen. Hij ziet zichzelf voor het eerst