Kinderboek

Ze is er klaar mee dat ze altijd bang is. 'Bang voor die man, bang om mijn moeder dingen te vragen, om haar pijn te doen'. Eva is dertien en wil weten wie haar biologische vader is. Haar moeder is er zwijgzaam en nukkig over en komt amper met informatie

'Het woord 'advocaten' had ervoor gezorgd dat alle reeën en spechten uit mijn gedachten waren gejaagd en er nu drie films tegelijk in mijn hoofd speelden, die allemaal eindigden in een scheiding tussen Kees en mij'. Zo'n mooie zin was  nog niet te vinden in Robbie's Songboek , het debuut van Tineke

'Hoe moet ik opa zo netjes leren praten dat hij het niet verpestte als hij in de hemel kwam en oma weer zag?'. Klein-Gottfried is dol op zijn grootvader die maar één gevoel in zijn lichaam te hebben: woede. Type ruwe bolster, blanke pit. De scheldende en vloekende grootvader wordt ziek

Het is 1947, vlak na de oorlog en de vader van de 13-jarige Victor wil graag dat zijn zoon naar het gymnasium gaat. Zelf moest hij, net als zijn eigen vader, meteen na de lagere school gaan werken. Het lijkt Victor wel wat om de eerste geleerde in de familie

Het vuurvliegje wil af van dat verschrikkelijke verkleinwoord en wil overdonderend, onrustbarend en onstuimig zijn. Niet met een klein vlammetje, maar met een vuurzee! Niemand zou hem daarna nog het vuurvliegje noemen. 'De vuurzeevlieg, zo zou ik heten!'.  Hij stuurt een brief aan de andere dieren in het bos over

Het had één van die vele kinderboeken kunnen zijn waarin een deur wordt geopend waardoor kinderen in een andere, fantasievolle wereld stappen. Een vertrouwd gegeven dat in vele varianten voorkomt, met Narnia als klassiek voorbeeld. In Het land van Raas is het geen deur maar een vouwbed. Het staat op zolder bij

Hij heeft een personeelsbadge maar daar houdt het wel zo'n beetje mee op. Cicade werkte al zeventien jaar op kantoor in een groot gebouw. Hij is nooit ziek en werkt vaak over. Toch wordt hij niet gezien en krijgt geen promotie. Mensen beschouwen hem niet als één van hen en

'Als op een plaatje voor kinderen / Val ik van mijn fiets / Mijn ketting is gebroken / En Homme doet niets'. Aan het eind van ieder hoofdstuk staat een versje en dat moet wel van Pien zijn. Het meisje uit de klas van Homme, dat bij hem en zijn

Het boek begint met de zin 'de meeste Amerikanen kunnen mijn naam niet uitspreken'. Dat zou ook voor auteur  Gita Varadarajan kunnen gelden maar het gaat hier om de hoofdpersoon: Ravi Suryanarayanan. Die achternaam is al een onmogelijke hobbel maar ook over zijn voornaam struikelen de meesten door de klemtoon

'Op een dag hadden de bazen zomaar iets nieuws'. Hond Fabeltje moet erg wennen aan het nieuwe huisgenootje. Hij mag op de bank, het bed en zelfs binnen poepen. 'En het kon niet eens mooi zitten'. Iedereen komt kijken naar de schattige baby. De oude buurman waarschuwt de kleine niet