Querido
De vorige keer was het een verhuizing, nu is het de verjaardag van een ouder. Prominente gebeurtenissen, zeker in het leven van een kleuter. Het stramien is niet heel anders dan in Morgen gaan we verhuizen, het prentenboek waarmee Maayken Koolen bepaald niet onopgemerkt debuteerde. Vanavond is het feest kent dezelfde kenmerkende stijl. Koolen gebruikt nauwelijks kadrerende lijntjes, en als ze er wel zijn, vallen de kleuren er vaak buiten. Het geeft open beelden die op een prettige manier rommelig aandoen, je kunt het ook dynamisch noemen.
Dat past goed bij het verhaal, dat een beetje de sfeer van een rommelmarkt heeft. Er is veel te zien, verspreid over de hele pagina, let ook op de rol van haar vader. Gloria is op zoek naar een verjaardagscadeau voor haar moeder en ruilt achteloos het ene voorwerp na het andere, maar is nooit helemaal tevreden. Toch maar niet een schilderij, geen nieuwe televisie, de nieuwste mobiel of een hond. Niet al te nadrukkelijk speelt daarin mee dat deze cadeaus ten koste zouden gaan van de aandacht die Gloria haar moeder krijgt.
Ook de kanarie blijkt geen geschikt cadeau en dan begint het feest al bijna en gelukkig zorgt Koolen voor een vrolijk einde. Niet spectaculair maar helemaal passend in de lijn van dit verhaal. Koolen zet de lijn (maar dan zonder teveel lijntjes) van haar vorige boek door en dat is op zich goed nieuws, al dringt zich wel de vraag op wat ze nog meer kan. De teksten zijn goed en dat is fijn, want het wil nog wel eens een zwak punt zijn in prentenboeken waarbij de illustrator zelf is gaan schrijven. Koolen zorgt voor heldere, korte zinnen zonder verplichte rijmelarij, die in de herhaling het verhaal een cadans geven.
Opnieuw een prima prentenboek met een opvallend diverse invulling.