Leopold
Rindert Kromhout
Op de dag dat de opa van Finn negentig zou zijn geworden, bouwt de kleinzoon een boot waarmee ze samen een reis over zee hadden kunnen maken. Opa vertelde over een plek ver weg, waar de oceaan de hemel raakt. Hij valt in slaap en droomt over zijn zeiltocht die zich in dezelfde magisch-realistische sfeer afspeelt als De tuinman van de nacht , waarvoor de Canadese broers in ons land een Vlag en Wimpel kregen. Daarna illustreerden ze een paar boeken voor anderen en is dit feitelijk de opvolger van ‘De tuinman’.
Net als in dat boek lopen fantasie en werkelijkheid op een originele manier door elkaar. Hier gaat het om een droom waarin Finn een reusachtige gouden vis ontmoet die hem meeneemt naar de plek waar oceaan en hemel elkaar raken. ‘Op een plek hoog en laag en zo diep als de zee’. Hij vaart langs bijzondere plekken met enorme schelpen en doorzichtig dansende kwallen om op die magische plek uit zijn grootvaders verhalen uit te komen.
Op dat punt neem het beeld de tekst over en wordt de lezer een magnifiek tafereel voorgeschoteld vol met zeilschepen, bijzondere boten en kastelen, zeppelins. In die prenten zit de kracht van de broers: fantasievol en grenzeloos en met veel gevoel voor nostalgie. Die retrosfeer is hun handelsmerk. Ook de prenten van het jongetje met zijn bootje ademen vroeger uit, terwijl het wel degelijk een boek van nu is. De tekeningen van de wolken die in figuren veranderen, doen sterk denken aan bomen uit het debuut. Fraai, maar het heeft iets van een kunstje.
Oceaan en hemel is een lief verhaal over de herinneringen van een kleinzoon aan zijn grootvader. Opa blijft levend in de verhalen die hij vertelde en dat is precies zoals het moet zijn.
